Reis naar het Oosten (met enkele omwegen)

Tijdens de ellenlange Amerikaanse verkiezingen van 2020 verdiepte ik me voor mijn scriptie in het Confucianisme. Wat me toen opviel waren de vele overeenkomsten tussen Mencius en de democratische kandidaat Bernie Sanders. De mannen, die zo’n 2300 jaar van elkaar verwijderd zijn, delen hun vurige stijl, hun onverbloemde kritiek op de mensen met macht, hun inzet voor socio-economische rechtvaardigheid, hun veroordeling van hebzucht en hun geloof in de potentiële goedheid van elk mens. Persoonlijk vind ik het fascinerend dat een denker uit een feodale, agrarische samenleving op politiek en ethisch vlak zoveel lijkt op een populaire Amerikaanse presidentskandidaat van vandaag de dag. Daarom wil ik het vandaag hebben over een specifiek hoofdstuk uit de Mencius , dat een zeer actueel thema bespreekt: het eten van vlees.  Nu is vegetarisme geen volledig modern concept. Er waren daoïsten die zich twintig eeuwen terug al onthielden van vlees. Dit was bedoeld ter optimalisering van iemands l...

 Dit is de eerste zin van mijn artikel. De zin hierboven is niet echt een goede openingszin. Hij vertelt je niets over het onderwerp van mijn artikel, het zet geen sfeer, en het geeft je geen enkel nieuw inzicht. Als lezer ben je waarschijnlijk niet zo nieuwsgierig geworden naar waar de rest over gaat. Gelukkig is er nog de titel, die (mijn bescheidenheid even opzij zettend) op werkelijk briljante wijze weet te verwoorden wat het doel is van deze blog, zo briljant dat ik het nog maar eens letterlijk herhaal: Hoe begin je een verhaal? Want ook al zullen er vast weinig lezers zijn die een boek meteen weg leggen na een teleurstellende openingszin, toch is het belangrijk een goede toon te zetten voor een verhaal. Ik was benieuwd naar welke aanpakken er allemaal zijn, en heb uit de pak en beet 40 fictie-werken die er op dit moment in mijn miniscule studentenkamer liggen wat verschillende manieren gevonden om een passende eerste zin op papier te zetten.  Nu ben ik geen formalist; ik...

 Een van mijn favoriete verhalenbundels is Nikolaj Gogols Peterburgse Vertellingen. Over Gogol, een van de vaders van de moderne Russische literatuur, wordt ook wel gezegd dat alle Russische schrijvers ‘uit Gogols mantel voortkomen’, de mantel verwijzend naar een van zijn bekendste verhalen. Door middel van dat verhaal en Dagboek van een gek wil ik Gogols kijk op de moderne vervreemding onder de loep nemen. Vervreemding onderaan de ladder De protagonisten van deze twee verhalen lijken veel op elkaar. Beiden zijn het tragische personages, eenzame ambtenaren die over zich heen laten lopen. Hoogstaande mensen om hen heen bepalen hun leven, en ze hebben geen grip op hun omgeving. Zoekend naar een bestaan dat wel betekenis heeft, vervreemdt hun kijk op de realiteit langzamerhand.  Akaki Akakijevitsj, de hoofdpersoon van De Mantel, wordt door zijn collega’s gezien als een zonderlinge verschijning. Zijn grote passie vindt hij in zijn werk; het kopiëren van officiële documenten. Hierd...